Б.Болороо: Мундаг бариач маань надад илгээсэн бас л нэг бэлэг юм даа
Б.Болороо: Би их азтай хүн. 5 нас хүртлээ хэвтэрт байхдаа гадаанаа дуулаад л хэвтэж байдаг байлаа. Хажуугаар минь өнгөрч явсан нэг хүн намайг их л өрөвдөж, жаахан ч гэсэн туслаад суудаг, явдаг болгочих юмсан гэж хардаг байсан. Ээжээс минь охиныг чинь нэг бариад үзье ах нь барьдаг ухаантай юм гэсээр орж ирэн ээж маань дуртайяа хүлээн зөвшөөрсөн юм.
Үнэхээрийн мундаг бариач маань намхйг хоер жил хавар, намрын цагт уйгагүй барьж, ээж маань өглөө үүрээр ч хамаагүй вагоноос сүү тараг тосон авч гамыг сайн бариулсны дүнд суудаг боллоо. Дахиад хоер жилийн дараа алхдаг болсон юм. Мундаг бариач маань надад илгээсэн бас л нэг бэлэг юм даа. Юм үзэж хардаг мундаг хүн болохоор багш шавийн барилдлагатай байсан. Ямар нэг юм болвол шууд л багшийгаа дууддаг байлаа. Бурхны орноос ч шавийгаа хараад замыг минь засаж байгаа гэж боддог юм.
